De State van Amsterdam

Om een Amsterdammer te zijn…

Ik ben mijn hele leven al een Amsterdammer en het zal jullie niet verbazen dat ik van deze stad houd en dat ik het heerlijk vind om er te zijn. Eerlijk is eerlijk, op het moment van schrijven wonen wij net buiten deze prachtige stad, een klein tochtje met de fiets of bakfiets brengt ons echter zeer gemakkelijk waar we willen zijn.

Als ik via de Amstel naar de grachtengordel fiets, betrap ik mij erop dat mij al maanden iets dwars zit. Het is uiteraard een gevoel, zoals dit ook in sterke mate voor de aandelenmarkten geldt. Waar komt toch die huizengekte, ik noem het liever uitzinnige hebberigheid,  ineens vandaan? Ik bedoel, een uitzicht over de Amstel wie wil dat nou niet? Allerlei villa’s op een kleine postzegel, met daarnaast hoge flats? Je ziet de Amstel waarschijnlijk niet eens. Het vreemste van dit alles is dat deze “skyscrapers” ook nog eens naast de Bijlmerbajes staan. U weet het wel, die grote lelijke witte objecten naast de Spaklerweg. Deze penthouses en appartementen zullen worden verkocht tussen de 6000-7000 euro per m2, plus nog eens de erfpacht als ik het goed begrijp (uit Quote).

Bubbels

Dit zijn gewoon wat gedachten die bij mij opkomen en de vraag is natuurlijk: hoe past deze kwestie in mijn bubbelverwachtingen? Ik zal het u vertellen. Op het moment lijkt niemand naar de risico’s van het nieuwe Amstelkwartier te kijken. Ik kan me nog heel goed herinneren dat net na de financiële crisis in 2008-2009 verscheidene Amsterdamse projecten zijn stilgelegd omdat men het risico op dat moment niet meer wilde nemen. Neem IJburg, waar veel projecten even “on hold” gingen of bijvoorbeeld Oostpoort in de Watergraafsmeer, waar jaren niet werd gestart met de bouw. Genoeg voorbeelden dus waaraan je kunt zien hoe conjunctuurgevoelig dit soort projecten zijn.

De Bijlmerbajes zal volgend jaar worden verkocht aan de hoogste bieder en in 2022 zal het geheel pas klaar zijn. Je loopt dus eigenlijk 6 jaar “risico” dat het hele bouwwerk niet zoals bedoeld van de grond komt.

Uiteraard is er wel een reden voor deze huizengekte en die is gelegen in het feit dat het niet mogelijk is om zo dichtbij Amsterdam zoveel vierkante meters te kopen. Allereerst is de grond zeer schaars, daarnaast lenen de mensen die deze appartementen of penthouses aanschaffen over het algemeen ook “gewoon” geld lenen bij de bank. Dat is veel aantrekkelijker dan het uitgeven van je eigen geld (zie vorige week). Zoals u weet zijn de lange rentes nog steeds belachelijk laag, als we deze vergelijken met de economische groei die we hier en daar in Europa zien. Ook hier lijkt een soort van race to the top, want voor je het weet, betaal je een normale rente.

Verweggistan, nee hoor.

Nu woon ik hier niet ver vandaan zoals u heeft kunnen lezen en profiteer ik dus als het ware mee van deze waanzin. Ik denk alleen wel dat het af en toe goed is even stil te staan bij dit soort lokale bubbels.